Pan Krzysztof z działu sprzedaży wspaniały człowiek, bardzo pomocny, właściwy człowiek na właściwym miejscu. Ciesiółka Auto Group sp. j. Al. Konstytucji 3 Arsenal gra poniżej oczekiwań, ale jego szefowie stoją murem za Unaiem Emerym. Ich zdaniem to właściwy człowiek na właściwym miejscu. Arsenal w mioniony weekend przegrał z Leicester City 0:2. Po dwunastu kolejkach "Kanonierzy" zajmują szóste miejsce w tabeli, ale ich strata do drużyn z czołowej czwórki jest już bardzo duża. Mancheste Dlatego działy personalne ponoszą tak ogromną odpowiedzialność - przyjmując do pracy nowego pracownika, pracodawca chce mieć pewność, że będzie to właściwy człowiek na właściwym miejscu. Zatrudniając na stanowisko rekrutera - człowieka niedouczonego i pełnego buty, dział personalny stawia się w fatalnym świetle. Współpraca z Hygge Hus była prawdziwą przyjemnością w szczególności z Panem Piotrem ,żaden temat czy pytanie nie zostało beż odpowiedzi ,właściwy człowiek na właściwym miejscu - nic ująć , polecam firmę z całego serca- WK W Właściwy człowiek na właściwym miejscu. Bardzo profesjonalna i dokładna Pani doktor przy tym empatyczna, skoncentrowana na pacjencie i udzieleniu mu jak najlepszej opieki i pomocy. A Właściwy człowiek na właściwym miejscu obchodzi dziś #urodziny 拾! I my się bardzo cieszymy i bardzo wszystkiego #najlepszego życzymy i wielu wycieczek, Właściwy człowiek na właściwym miejscu! Nasz oddział zwiadowczo-szturmowy, w osobie Małgorzata Jakiel, grasuje dzisiaj na RemaDays Warsaw. Jakbyście Jednym słowem właściwy człowiek na właściwym miejscu. Marcin Dziechciarski Profil zweryfikowany 19 września 2019. Lokalizacja: Centrum Mecenas Marcin Jakubicz prowadził moją sprawę. Mogę powiedzieć, że jest bardzo kompetentną osobą,życzliwy,zawsze odpowie na nurtujące pytania,tak jak zawsze znalazł chwilę aby udzielić mi informacji czy pomocy. Pełen profesjonalizm, spokój,opanowanie i dyskrecja-właściwy człowiek na właściwym miejscu. DJ na wesele czy zespół. 23 września 2022 Przyjęcie Weselne. Raf-Party to doświadczony i legalny DJ na imprezy okolicznościowe z Oleśnicy. Oprawa muzyczna na profesjonalnym sprzęcie takich imprez jak: DJ na wesele, DJ na urodziny, DJ na rocznicę ślubu, DJ na andrzejki, DJ na sylwestra, DJ na event firmowy. fNOKEiJ. Rozmowa z prof. MONIKĄ BOGDANOWSKĄ, Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków – Ma Pani opinię fachowca jeśli chodzi o zabytki. Dlatego nie zdziwiliśmy się, że powierzono Pani stanowisko Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Jaka była pierwsza Pani decyzja? – Tych pierwszych decyzji było kilka. Między innym wszczęcie postępowania z urzędu o wpisanie do rejestru kilku zabytków, o których wiem, że jeśli tego nie zrobimy, to przestaną istnieć. – Jakie to są zabytki? – Póki nie zostanie zakończone postępowanie, nie mogę podać szczegółów, w każdym razie są to obiekty z terenu Krakowa. – Jaką ma Pani wizję swojej pracy, co chciałaby Pani zmienić, co osiągnąć? – Jestem przygotowana na to, że moja wizja pracy mocno zderzy się z realiami. Ale na pewno zależy mi na lepszej komunikacji ze społeczeństwem, wymianie informacji, otwarciu urzędu na nowe zagadnienia, kompetentne osoby i środowiska. To bardziej wyzwanie cywilizacyjne, bo cały nasz świat się zmienia, funkcjonuje inaczej, tkwienie urzędu w tym co było, nie ma już sensu. – Jest Pani znaną aktywistką miejską, twórczynią portalu „Nasze miasto w naszych rękach”, zabiera Pani głos w ważnych sprawach dla Krakowa i mieszkańców. W rejonie, gdzie ukazuje się nasza gazeta jest Pani znana z walki o tereny zielone, poznaliśmy się podczas walki o Park Duchacki. – Tak, bliskie mi są te tematy. Na pewno jest to kwestia tworzenia takiego jakby parasola ochronnego, związanego z wpisami obszarowymi do rejestru zabytków, dzięki czemu można mieć coś do powiedzenia przy tworzeniu planów zagospodarowania przestrzennego i uzgadnianiu inwestycji. Rozmawiamy o Krakowie, ale trzeba wziąć pod uwagę całe województwo, a tutaj tych problemów i dylematów jest całe mnóstwo. – W Krakowie chyba najmocniej ścierają się interesy inwestorów z działaniami aktywistów miejskich reprezentujących stronę społeczną. – To jest kwestia tego, że tutaj są największe pieniądze, opłaca się inwestować, ale tutaj też są pieniądze, żeby te zabytki chronić, dofinansować ich remonty i konserwację. Natomiast są też obszary ubogie, gdzie pieniędzy brakuje na zupełnie proste sprawy. Ja myślę, że moja troska skieruje się głównie w tamte miejsca. – Na forach społecznościowych, gdzie jest Pani obecna, są poruszane interwencyjne tematy dla konserwatora zieleni, przestrzeni, zabytków… Ale aktywni są nieliczni mieszkańcy, zdaje się, że większość jest na to obojętna. Podziela Pani to zdanie? – Jest tak, jak jest. Nie można tego przeceniać, ani nie doceniać. Kiedy ruszyła pierwsza taka akcja na Facebooku, gdy chodziło o ratowanie mozaiki na budynku Biprostalu, prowadziło ją kilka grup, poparcie było ogromne, zbierane były podpisy, ludzie poświęcali swój czas siedząc w różnych miejscach. To pokazało, że danie tylko lajka w internecie nie jest jednoznaczne z zaangażowaniem w daną sprawę. Ja z mojego doświadczenia w różnych akcjach oceniam, że to jest tak 2 do 3 proc. osób, na które można liczyć, że jak przyjdzie co do czego, to one się włączą i coś zrobią. Takie są realia i ja tego nie oceniam, tylko przyjmuję do wiadomości. – Jak ocenia Pani stan krakowskich i małopolskich zabytków? Jakie ma Pani narzędzia, aby je chronić? Co trzeba zmienić? – Bardzo dużo zależy od przepisów prawa, ustawa którą mieliśmy, formułowała pewne założenia, nakładała pewne obowiązki, ale nie dawała środków, aby je egzekwować, brakowało konkretnych rozporządzeń. Teraz to się znacznie poprawiło, mamy na przykład możliwość nakładania kar, jeżeli ktoś niszczy zabytek, takiej możliwości wcześniej nie było, możemy pewne zalecenia skrupulatniej egzekwować… To jest jednak kwestia urzędu, natomiast dla mnie sprawą podstawową jest wola ludzi, do których de facto te zabytki należą, mam na myśli przede wszystkim społeczności. Bo bez ich poparcia, bez ich chęci, wbrew nim nic nie zrobimy. Dobrym przykładem Zakopane, gdzie jednostkowy interes, osobisty zysk jest przedkładany nad dobro wspólne, co jest paradoksalne, bo wydawałoby się, że na Podhalu jest najsilniejsza tożsamość regionalna. Ale równocześnie jest też taka przewrotność góralska, że każdy rządzi swoim. – Jest Pani urzędnikiem państwowym, a nie samorządowym. Jak wyobraża sobie Pani współpracę z władzami miasta? – To jest kwestia kontaktów interpersonalnych, ludzie są różni, pewne sprawy są dla nich ważne, inne mniej istotne. Z jednym jest się łatwiej porozumieć, z innym trudniej. Ja ze swej strony dołożę starań do dobrych relacji, bo nie chodzi o to, aby coś forsować na siłę, lecz o wzajemną chęć współpracy. – Jaki jest stan konserwacji zabytków w Polsce? Z kim chce Pani współpracować, na kim się wzorować? – Jestem jeszcze przed takim spotkaniem, na którym poznam wszystkich konserwatorów wojewódzkich. Jeżdżę po Małopolsce i po kraju i uważam, że Polska jest niezwykle piękna, są miejsca, które budzą mój zachwyt. Są jednak pewne ułomności, wynikające na przykład z braku kształtowania krajobrazu i planowaniem przestrzennym. Ale wszędzie spotykam ludzi, którzy kochają swój region i troszczą się o niego. – Jakie miejsca w Małopolsce i w Krakowie są Pani szczególnie bliskie? – Na ziemi krakowskiej to rejon żywiecczyzny, która niestety nie jest pod zarządem Województwa Małopolskiego, bo ten sięga do Suchej, z którą związana jest moja rodzina. Jeśli chodzi o Kraków, to Piasek, który budzi też moje pasje badawcze. – Jest Pani córką Profesora Janusza Bogdanowskiego, który był wielkim autorytetem, znanym architektem i urbanistą, popularyzatorem sztuki ogrodowej. Jaką tradycję przekazał Pani, jakie wartości? – Na pewno była to najważniejsza postać w moim życiu i to kim jestem, zawdzięczam jemu i mamie, która także była konserwatorem dzieł sztuki. Tych wartości było wiele i trudno wybrać te najważniejsze. To są pewne życiowe imponderabilia i wszystkie miały dla mnie znaczenie. – Proszę powiedzieć, jaki jest Pani ulubiony artysta? – Nie będą tu bardzo oryginalna, ale Stanisław Wyspiański, który był człowiekiem o ciężkim charakterze, ale powiedział kilka zdań, które są także trochę moim mottem. Wedle opisów on generalnie bardzo nie lubił, jak ktoś do niego przychodził do pracowni i zawracał mu głowę. Ale gdy ktoś przyniósł mu rośliny, proste polne zioła, to on łagodniał, wpadał nad nimi w zachwyt. Często powtarzał: „Natura, natura, wszystko natura!”. Wyspiański też powiedział, że „Artysta musi umieć rysować, a gdy to potrafi, wszystko mu wolno”, czyli poradzi sobie ze wszystkim. A to wiąże się z moją wcześniejszą drogą życiową, bo byłam przez dwadzieścia lat nauczycielem rysunku. Rysunek uczy wrażliwości i otwarcia na świat. Jest bardzo ważny w moim życiu. – Co Pani najbardziej ceni? – To takie wysokie C… Ale myślę, że wierność. Jak człowiek ma jakiś wytyczony w życiu cel, ma swoją drogę życiową, jest wierny swoim przekonaniom. – Co Panią najbardziej śmieszy, a co najbardziej złości? – Co najbardziej? Śmieszą mnie małe dzieci i małe zwierzęta, ale chyba śmieszą one wszystkich. Generalnie lubię przyrodę, w niej znajduję wiele radości… A co mnie złości? Bezmyślność, gdy ktoś coś robi bez namysłu i refleksji, a to w konsekwencji przynosi wielkie szkody. – Proszę przedstawić swoją rodzinę. – Oczkiem w głowie są dzieci: moja wnuczka Blanka i siostrzenica Pola, one nas integrują, traktują się jak siostry, lubimy patrzeć jak się ze sobą bawią. – Podobno kocha Pani koty. – Koty zawsze snuły się po naszym domu. Kocham też ptaki, ale nie wyobrażam sobie ich w domu, to musi być dla nich okropne. – Jak Pani spędza wolny czas? – W wolnych chwilach lubię pracować (śmiech)… Mam swoje pasje, które nie kończą się po wyjściu z pracy, są jej kontynuacją. Ale proszę nie myśleć, że to pracoholizm… – Dziękujemy za rozmowę i życzymy powodzenia. Rozmawiali: Jarosław Kajdański i Krzysztof Duliński fot. (Kaj) Mł. bryg. Andrzej Nowak, dowódca Jednostki Ratowniczo-Gaśniczej nr 7 Państwowej Straży Pożarnej, to ten strażak, któremu mieszkańcy Lesiska chcieli postawić pomnik. Za zaangażowanie w akcję, mądre decyzje i zrozumienie dla ludzi zagrożonych Nowak był na miejscu niemal nieprzerwanie przez tydzień począwszy od niedzieli 16 maja Fot. Anna KaczmarzNOWA HUTA. - Chłop jak skała - mówi o Andrzeju Nowaku Bożena Stanek. Rada Dzielnicy XIV chce, żeby został wyróżniony przez Radę Były nerwy. Ludzie co chwilę do mnie dzwonili, że przecieka wał, że brakuje worków, piasku, że nikt u nich nie pompuje. Kiedy przekazywałam to panu Andrzejowi zawsze uspokajał sytuację. Wiedział, co robić i co powiedzieć - mówi Bożena Stanek, mieszkanka Łęgu i radna Dzielnicy XIV (Czyżyny). Mieszkańcy Lesiska, mówią krótko: właściwy człowiek na właściwym miejscu. Doceniają pracę wszystkich służb, które ratowały ich dzielnicę, ale Andrzej Nowak tymi działaniami sprawnie koordynował i jeszcze miał czas, żeby jeździć i oglądać miejsca, które budziły niepokój u alarmujących co chwilę mieszkańców. Jego odcinek bojowy był długi, bo rozciągał się od Lesiska do Elektrociepłowni w Łęgu. Andrzej Nowak był na miejscu niemal nieprzerwanie przez tydzień począwszy od niedzieli 16 maja. Spał po trzy godziny w samochodzie lub w jednostce. Wrócił do domu po siedmiu dobach pracy: - Rodzina jest przyzwyczajona. Taki mam zawód - mówi krótko. Rada Dzielnicy XIV (Czyżyny) chce, żeby dowódca Andrzej Nowak został wyróżniony przez Radę Miasta Krakowa. W ten sposób popiera wyrazy wdzięczności od mieszkańców, którym pomógł. - Dzielnica ma uprawnienie, żeby wnioskować do władz miasta o w sprawach istotnych dla społeczności lokalnych, np. wyróżnienia osób szczególnie zasłużonych - mówi przewodniczący Czyżyn Jerzy Woźniakiewicz. - Wspólnie zastanowimy się jak miałoby to wyglądać. Andrzej Nowak odpowiada: - Tutaj gloryfikowanie jednej osoby byłoby niesprawiedliwe wobec wszystkich innych, którzy z powodzią walczyli. Ich może nie było widać na miejscu, a ja by- łem bardziej namierzalny - stwierdza. - Ale jest mi bardzo miło, że tak doceniono moje poświęcenie - dodaje. W straży pożarnej jest od 21 lat. Bożena Stanek, która była na miejscu i sama sypała piasek do worków, nie ma wątpliwości, że dowódca z Lesiska na wyróżnienie w pełni zasługuje. - Zaufaliśmy mu i nie zawiódł nas. Mimo nerwowej sytuacji, był zawsze opanowany i miły. Chłop jak skała - podsumowuje Bożena Stanek. (PP) Bardzo ciekawy temat. Może to okrutne co powiem, (zwłaszcza dla mnie samej ale w jakiejkolwiek pracy, gdzie konieczny jest stały kontakt z ludźmi, zarówno dla mnie jak i różnych osób, z którymi o tym rozmawiałam, najtrudniejsi są ludzie z problemami osobowościowymi osi B (APD, BPD,HPD, NPD) już sama nazwa clusteru wiele tłumaczy- zaburzenia dramatyczno-niekonsekwentne. I to nie chodzi mi tylko o osoby poważnie zaburzone, z diagnozą leczące się itp. Często są to ludzie wysoko funkcjonujący, jedynie o tego typu rysie osobowościowym. Ale to wystarczy, żeby współpraca z nimi okazała się niezłym koszmarem. Na ogół dzielą zespół, intrygują, wprowadzają zamęt i destabilizację. Nie zrozumcie mnie źle- oczywiście nie chodzi o to, że wszyscy z taką diagnozą są tacy! Ale gdy ktoś jest nieświadom swoich tendencji i wszystko rozgrywa w działaniu- to na ogół wspólpracownicy dzielą się na tych co popierają taką osobę i na tych co nie mogą jej znieść. A sam taki podział w pracy zespołowej to problem. Oczywiście mówię o zawodach gdzie konieczna jest stała współpraca ludzi, bo od niej zależy efektywność pracy. Ale znam wielu freelancerów np z NPD i doskonale sobie radzą, myślę, że to nawet pomaga. W korporacji też pewnie mogą sporo osiągnąć zarówno NPD i APD. Istnieje mit, że ukryci APD siedzą na najwyższych stołkach korporacji (oczywiście typ kalkulacyjny a nie impulsywny). Może coś w tym jest- brak lęku w połączeniu z umiejętnością manipulacji i ogromnymi ambicjami. W sumie znam parę takich osób. Jeśli chodzi o BPD to intensywne stosowanie identyfikacji projekcyjnej na dłuższą metę nigdy nie pomaga w kontaktach z ludźmi. Ale nie w każdej pracy masz kontakt z ludźmi. A i jeszcze dodam, choć to nie tyczy się zaburzeń osobowości, ale typu w sensie nie dsm/icd- wśród informatyków jest sporo aspergerów. Bardzo dobrze się sprawdzają w tego typu pracach! No to się rozpisałam. Co o tym sądzicie?